Zaćma pęczniejąca – czym się charakteryzuje, jak wygląda leczenie?

Zaćma, będąca jedną z najczęściej występujących chorób narządu wzroku, ma wiele odmian. Jedną z najpopularniejszych jest zaćma starcza, która związana jest z naturalnym starzeniem się struktur oka. Z kolei rodzajem katarakty, który występuje stosunkowo rzadko jest zaćma pęczniejąca. Na czym ona polega i jak wygląda leczenie w przypadku tej odmiany katarakty?

 

Zaćma wrodzona czy nabyta – specyfika katarakty

 

Zaćma, nazywana także kataraktą, jest bez wątpienia jedną z najczęściej występujących na świecie chorób oczu. Powstaje na skutek stopniowego mętnienia soczewki, co znacznie obniża jakość wzroku, a z czasem może doprowadzić do całkowitej jego utraty. Przyczyn, które prowadzą do zaćmy i warunkują poniekąd rodzaj katarakty, jest wiele. Możemy wyróżnić chociażby zaćmę wrodzoną, która pojawia się w momencie narodzin lub rozwija w pierwszych latach życia oraz zaćmę nabytą, do powstania której może przyczynić się wiele różnych czynników. Wśród tej grupy możemy wyróżnić tak zwaną zaćmę pęczniejącą.

 

Pęczniejąca zaćma – charakterystyka

 

Chcąc ukazać charakterystykę specyficznej odmiany zaćmy, jaką jest pęczniejąca zaćma, warto porównać ją do tej najczęściej występującej. W przypadku zaćmy starczej, do której dochodzi na skutek starzenia się narządu wzroku, włókna soczewki zbijają się ze sobą, tworząc w ten sposób zmętnienie uniemożliwiające wyraźne widzenie. Zaćma pęczniejąca to z kolei odmiana katarakty, w przypadku której włókna soczewki puchną, powodując tym samym zwiększenie objętości samej soczewki. Upraszczając – soczewka chłonie więc wodę, a zaburzając wymiary w strukturze oka, przyczynia się do znacznego pogorszenia widzenia.

 

W przypadku pacjentów, u których występuje zaćma pęczniejąca, może dojść do tak zwanego zwężenia kąta przesączenia, czyli struktury odpowiedzialnej za odpływ cieczy wodnistej. To z kolei może uniemożliwić odpływ cieczy, prowadząc tym samym do wzrostu ciśnienia wewnątrzgałkowego.

 

Zaćma pęczniejąca – czym się objawia?

 

Wśród klasycznych objawów, które mogą świadczyć o wystąpieniu zaćmy jest spadek ostrości widzenia, zaburzenia w widzeniu barw czy chociażby problemy w ocenie odległości. W zależności od występującego rodzaju zaćmy, pacjent może mieć problem z widzeniem po zmroku czy tak zwanym zjawiskiem olśnienia. W przypadku, gdy występuje zaćma pęczniejąca, wraz z powiększeniem objętości soczewki może nastąpić zmiana ciśnienia wewnątrz gałki ocznej, które może z kolei dawać objawy charakterystyczne dla jaskry. Co jednak najważniejsze – zwiększenie soczewki może uszkodzić także podtrzymujące ją wiązadełka i doprowadzić do przemieszczania się soczewki. Często pojawiać mogą się silne bóle w gałce ocznej czy okolicach skroni, a także widoczne przekrwienie oczu.

 

Zaćma pęczniejąca – leczenie

 

Pierwszym krokiem w leczeniu zaćmy pęczniejącej powinno być obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego. W tym celu stosuje się terapię farmakologiczną, która ma wpłynąć na zmniejszenie produkcji cieczy wodnistej. Co jednak najważniejsze – żadna farmakologia nie jest w stanie cofnąć zmian, do których doszło w soczewce. To właśnie dlatego jedynym sprawdzonym sposobem leczenia zaćmy jest operacyjne jej usunięcie. Przy zaćmie pęczniejącej zabieg wymagany jest w trybie bardziej pilnym niż planowym. Czasami poprzedzony jest laserowym zabiegiem IRT. Odkładanie operacji może skutkować powikłaniami.

 

Podczas zabiegu tak zwanej fakoemulsyfikacji, rozbiciu ulega zmętniała soczewka, która następnie zostaje odessana na zewnątrz. W jej miejsce wprowadza się sztuczną soczewkę wewnątrzgałkową, która ma natychmiast poprawić jakość widzenia. Warto jednak pamiętać, że w momencie, w którym u pacjenta doszło już do przemieszczenia się soczewki, zabieg powinien być wykonany w trybie natychmiastowym.

 

Dowiedz się więcej o zaćmie:

 

Jak rozpoznać zaćmę – objawy
Co to jest zaćma
Czy zaćma wtórna może się powtórzyć
Zaćma wrodzona
Zaćma korowa
Astygmatyzm a zaćma
Zaćma jądrowa

2022-01-12